Τον χειμώνα του 1972, η 28άχρονη Ειρήνη -μια ανερχόμενη ηθοποιός του θεάτρου- συλλαμβάνεται από το στρατιωτικό καθεστώς για αντιστασιακή δράση και οδηγείται στις φυλακές Κορυδαλλού. Η φυλάκισή της σκάει σαν βόμβα στη ζωή των δικών της και κλονίζει σχέσεις και αισθήματα. Για την εννιάχρονη κόρη της, Όλγα, η φυλάκιση της μητέρας της βαραίνει σαν προσωπική εγκατάλειψη. Για τον ανεύθυνο, επιπόλαιο πρώην άντρα της Μανόλη, έρχεται για πρώτη φορά, η στιγμή να αναλάβει την ευθύνη του παιδιού του. Η παιδική κι αχώριστη φίλη της Ειρήνης, Βάσια, παίζει άθελά της καταλυτικό ρόλο στις ισορροπίες που αλλάζουν. Η ίδια η Ειρήνη ανακαλύπτει μέσα στη φυλακή μια άλλη πλευρά της ζωής και του εαυτού της. Όταν αποφυλακίζεται, τον Αύγουστο του 1973, δεν βρίσκει τίποτα στη θέση του. Το «Ένα τραγούδι δεν φτάνει» επικεντρώνεται στο κλονισμό της σχέσης της κόρης με τη μητέρα, με την αφήγηση να διασπάται σε δύο χρονικές ενότητες που αλληλοδιαπλέκονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Αφενός στην εποχή της χούντας, η οποία αποδίδεται με υπέροχη ασπρόμαυρη φωτογραφία και αφετέρου στη σημερινή εποχή όπου τα τραύματα εξακολουθούν να παραμένουν και να βαραίνουν την οικογένεια