Ένα εγκεφαλικό αφήνει τον Ζαν-Ντομινίκ Μπομπί, εκδότη του γαλλικού περιοδικού ELLE, παράλυτο σε όλο του το σώμα. Τον πληροφορούν πως βρίσκεται στο νοσοκομείο και πως αναπνέει με τη βοήθεια μηχανημάτων. Ένας γιατρός του δίνει την ακριβή αναφορά της κατάστασής του. Ο Μπομπί είχε ένα αγγειακό ατύχημα στον εγκέφαλο και έμεινε σε κώμα για πολλούς μήνες. Προσπαθεί να μιλήσει, αλλά κανείς δεν τον ακούει. Ο γιατρός του εξηγεί πως υποφέρει από μια εξαιρετικά σπάνια πάθηση. Το «σύνδρομο εγκλεισμού» πλήττει το σημείο του εγκεφάλου που λειτουργεί ως αναμεταδότης μεταξύ εγκεφάλου και του υπολοίπου νευρικού συστήματος. Ο ασθενής είναι εντελώς παράλυτος, σαν φυλακισμένος μέσα στο σώμα του, παγιδευμένος σε ένα είδος σκάφανδρου. Στην περίπτωση του Μπομπί, λειτουργεί μόνο το αριστερό του μάτι. Αυτό είναι το τελευταίο του παράθυρο στον κόσμο και ο μόνος τρόπος επικοινωνίας που διαθέτει. Ένα κλείσιμο του βλεφάρου σημαίνει «ναι», δύο σημαίνουν «όχι» Το μυαλό από την άλλη πλευρά, δουλεύει άψογα. Ο Ζαν-Ντομινίκ Μπομπί μπορεί να ακούσει, να καταλάβει και να θυμηθεί, αλλά δεν μπορεί πια να μιλήσει. Εκτός από το αριστερό μάτι, υπάρχουν ακόμη δύο πράγματα που εξακολουθούν να λειτουργούν - η φαντασία και η μνήμη. Η πεταλούδα. Καθώς ο εσωτερικός διάλογος του Ζαν-Ντομινίκ Μπομπί εναλλάσσεται από το αστείο στο τραγικό, αποφασίζει να πει την ιστορία του. Με τη βοήθεια της λογοθεραπεύτριάς του, που του μαθαίνει ένα σύστημα υπαγόρευσης ανοιγοκλείνοντας το μάτι του όταν του προφέρεται το σωστό γράμμα, απομνημονεύει και μετά υπαγορεύει τις προτάσεις της ιστορίας του. Μιας συναρπαστικής ιστορίας