Ίβο Τζίμα: νησάκι, μικρό σε μέγεθος, που απέχει 1.200 χιλιόμετρα από το Τόκιο, ανήκει διοικητικά στο συγκεκριμένο δήμο και σημαίνει «νησί από θειάφι» στα γιαπωνέζικα... Στις 19 Φεβρουαρίου του 1945 ξεκίνησε η μάχη της Ίβο Τζίμα. Μια από τις τελευταίες (και σκληρότερες) μάχες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Αντίπαλοι: αμερικανοί πεζοναύτες και ιάπωνες στρατιώτες του αυτοκρατορικού στρατού. Η Ίβο Τζίμα ήταν στρατηγικής σημασίας: με την κατάληψή της, οι αμερικάνοι θα είχαν ένα τεράστιο... αεροπλανοφόρο, πολύ κοντά στην Ιαπωνία... Την 5η ημέρα των μαχών, πέντε πεζοναύτες κι ένα γιατρός του Υγειονομικού Σώματος του Ναυτικού, υψώνουν την αμερικανική σημαία στο βουνό Σουριμπάκι, το ψηλότερο σημείο του νησιού. Η στιγμή αποτυπώθηκε σε φωτογραφία. Κι εκείνη η φωτογραφία αποτέλεσε σύμβολο ελπίδας και νίκης για ένα ολόκληρο έθνος που είχε αρχίσει να κουράζεται από τον πόλεμο... Από τους 6 της φωτογραφίας, οι τρεις σκοτώθηκαν αργότερα στην Ίβο Τζίμα, στο πεδίο των μαχών. Οι άλλοι τρεις - αυτοί που σώθηκαν - ήταν ο Τζον «Ντοκ» Μπράντλεϊ, ο Ρενέ Γκάνιον και ο ιρα Χέις, ινδιάνικης καταγωγής. Και οι τρεις μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ, και δέχτηκαν τιμές ηρώων. Η αμερικάνικη προπαγάνδα τους χρησιμοποίησε για να πουληθούν στρατιωτικά ομόλογα που θα χρηματοδοτούσαν την συνέχεια του πολέμου. Ήταν, όμως, οι τρεις νέοι ήρωες; Και πόσο θα άντεχαν το βάρος του ηρωισμού τους;