Η δεκαοχτάχρονη Σουζάννα Κέισεν, τον Απρίλιο του 1967, δίνει τη συγκατάθεση της προκειμένου να εγκλειστεί προσωρινά σε ψυχιατρική κλινική μετά από την απόπειρά της να αυτοκτονήσει. Δυσκολεύεται ιδιαίτερα να προσαρμοστεί κατά την παραμονή της εκεί, καθώς θεωρεί τον εαυτό της απόλυτα υγιή για να περνά χρόνο με ψυχοπαθείς. Κηρύττει μια πεισματική επανάσταση στους κανόνες του ιδρύματος με μηδαμινό όμως αποτέλεσμα. Στο ίδρυμα γνωρίζεται με άλλες ασθενείς, που συνθέτουν μια μικρή ομάδα γυναικών, με ποικίλα προβλήματα η καθεμία. Η Σουζάννα γοητεύεται ιδιαίτερα από την προσωπικότητα της ανεξέλεγκτης Λίσα, η οποία την ενθαρρύνει να αμελήσει τη θεραπευτική της αγωγή και γενικά να αντισταθεί στις επιρροές της θεραπείας. Η Λίσα με τη σειρά της περνά τον καιρό της σπέρνοντας το χάος στην κλινική κάνοντας του κεφαλιού της και προσβάλλοντας τους άλλους ανάλογα με τις διαθέσεις της. Παράλληλα η Σουζάννα έρχεται σε επαφή με μια ομάδα γιατρών και νοσοκόμων που προσπαθούν να την πείσουν να αντικρίσει κατάματα το πρόβλημά της και να πάρει τη ζωή στα χέρια της. Όλες αυτές τις εμπειρίες, κατά τη διάρκεια της ταραγμένης δεκαετίας του ‘60, η Σουζάννα τις καταγράφει στο ημερολόγιο της, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της να ακολουθήσει το επάγγελμα της συγγραφέως