O Χάτσικο συνοδεύει κάθε μέρα τον Πάρκερ, το αφεντικό του, έναν καθηγητή πανεπιστημίου στο τρένο κάθε πρωί και το απόγευμα τον περιμένει να επιστρέψει από τη δουλειά του. Κάποια μέρα ο Πάρκερ πεθαίνει και δεν επιστρέφει ποτέ στον σταθμό. Ο Χάτσικο όμως, πηγαίνει στο ίδιο ακριβώς σημείο που τον περίμενε πάντα κάθε μέρα για τα επόμενα 9 χρόνια. Κάθε μέρα, ο Χάτσικο, αγγίζει τις ζωές όλων όσων εργάζονται εκεί κοντά και όσων περνούν καθημερινά από εκεί. Διδάσκει τους ανθρώπους τι σημαίνει αγάπη, συμπόνια και πάνω απ όλα πίστη. Σήμερα στο σημείο που περίμενε ο Χάτσικο υπάρχει ένα μπρούτζινο άγαλμα, σύμβολο της αγάπης και της αφοσίωσής του.