Ο έρωτας από τη μια και ο πόλεμος που μετατρέπει τον άνθρωπο σε κτήνος από την άλλη είναι στο επίκεντρο της ταινίας «Φλάνδρα», του σκηνοθέτη Μπρουνό Ντιμόν, γνωστού μας από τις ταινίες του «Η ζωή του Χριστού» (1997, ειδική μνεία της Χρυσής Κάμερας των Κανών), «L' humanite» (Μέγα Βραβείο της κριτικής επιτροπής στις Κάνες το 1999) και «21 φοίνικες» (επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βενετίας). Η ιστορία αρχίζει σε μια μίζερη, ερημωμένη φάρμα της Φλάνδρας, με ένα ζευγάρι αγροτών, τον ψυχρό, κλεισμένο στον εαυτό του, Αντρέ (Σαμιέλ Μπορτνέν) κι ένα σιωπηλό κορίτσι, την Μπαρμπ (Αντελαΐντ Λερού), να κάνουν βιαστικά και χωρίς κανένα συναίσθημα έρωτα, λίγο πριν ο Αντρέ ξεκινήσει, συντροφιά μ' έναν άλλο φίλο της Μπαρμπ, για να πάρει μέρος σ' έναν πόλεμο κάπου στη Μέση Ανατολή. Παράλληλα με τη ζωή της Μπαρμπ στη φάρμα, ο Ντιμόν σκιαγραφεί με έναν έντονο ρεαλισμό, σχεδόν νατουραλισμό, τις ιδιαίτερα φριχτές σκηνές του πολέμου που μας αποκαλύπτουν τον παραλογισμό του, όπως εκείνες όπου η ομάδα των Γάλλων στρατιωτών σκοτώνει δυο παιδιά ή εκείνη που βιάζουν μια γυναίκα-αγωνίστρια, με τα αντίποινα που ακολουθούν από πλευράς των Αράβων πολεμιστών